تشخیص آنوپلوئیدی ها به وسیله آمنیوسنتز در موارد پرخطر تست غربالگری سه ماهه اول بارداری

مقدمه: تشخیص زودرس ناهنجاری های مادرزادی در اوایل بارداری و ختم آنها می­تواند از تولد نوزادان معلول که سربار خانواده و جامعه هستند، جلوگیری کند. مطالعه حاضر با هدف تشخیص آنوپلوئیدی­ ها به وسیله آمنیوسنتز در موارد پرخطر تست­ غربالگری سه­ ماهه اول بارداری انجام شد. روش کار: این مطالعه توصیفی- تحلیلی (مقطعی) در سال 1392 بر روی 121 نفر از زنان بارداری که نتایج غربالگری سندرم داون و سایر آنوپلوئیدی های آنها در تست سه ماهه اول بارداری (11 هفته تا 13 هفته و 6 روز) پرخطر قید شده بود و جهت انجام آمنیوسنتز (20-15 هفته) به بخش طب جنین بیمارستان الزاهراء تبریز مراجعه کرده بودند، انجام گرفت. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه­ای بود که شامل مشخصات واحدهای پژوهش، اطلاعات حاصل از نتایج تست­های غربالگری سه ماهه اول بارداری و اطلاعات حاصل از آمنیوسنتز (نتایج کاریوتیپ جنین) بود. تجزیه و تحلیل داده­ها با استفاده از نرم افزار آماری spss (نسخه 13) و آزمون­های همبستگی، تست ­تی و آنووا انجام شد. میزان p کمتر یا مساوی 05/0 معنی­­دار در نظر گرفته شد. یافته­ها:. 11 مورد از جنین­ها، مبتلا به آنوپلوئیدی بودند که 5 مورد سندرم داون، 3 مورد تریزومی 18 و یک مورد کلاین فیلتر شناسایی شد. بین افزایش خطر سندرم داون و نتایج آمنیوسنتز (0001/0=p) و بین افزایش ضخامت nt و نتایج آمنیوسنتز (04/0=p) ارتباط آماری معنی­داری وجود داشت. هیچ یک از مشخصات واحدها با نتایج غربالگری در سه ماهه اول بارداری ارتباط آماری معنی­داری نداشتند (05/0p≥). سن (03/0=p)، تعداد زایمان (047/0=p) و تعداد فرزند زنده (036/0=p) و سابقه آنومالی در فرزند قبلی (001/0=p) با نتایج آمنیوسنتز ارتباط آماری معنی­داری داشت. نتیجه­گیری: در مطالعه حاضر آمنیوسنتز از بین موارد پرخطر شناسایی شده توسط تست­ غربالگری سه­ ماهه اول بارداری، 10% را به عنوان موارد آنوپلوئیدی تشخیص داد.